Tanışalım mı?

Çok sevdiğimiz bir "ablamız" (!!!) blog açmak konusunda sohbet ederken "sadece oğlumdan bahsetmeyeceğim, hatıra bırakmaksa amaç o da beni tanısın" dedi. Beni de fethetti. Daha başlarken okunası bir blog yazarı olacağını belli etti.
Buradan yola çıkarak;
Öyle değil mi gerçekten, biz evlatlarımızı en iyi tanıyanlar olmaz mıyız genellikle?
Peki ya bir evlat annesini ne kadar tanır? Ben annemi ne kadar tanıyorum? Elbette biliyoruz. Biz değil miyiz onların parçası olan? Ne kadar eleştirsek de dönüp dolanıp annemize benzeyen, hele de kızlar.
Peki ya yaşadıkları?
Aşkları, acıları, mutlulukları, kızgınlıkları, sevinçleri, özençleri, umutları, hayalleri, planları...
Bunları bilmeli miyiz? Bilmemizi isterler mi? Ben ister miyim Ege beni bu kadar tanısın?
Galiba isterim ama sanıyorum önce ben, beni o kadar tanımalıyım...