Arşiv...

Geleneksel olarak hazırladığım(ız) yeni yıl hedefleri listesinin maddelerinden birini hızlandırmak amaçlı başlayan çalışmalarım beni bambaşka yerlere sürükledi. Önce Ege'nin video arşivini ne şekilde koruyabilirim diye düşünmeye başladım ve Vimeo'dan bir aylık plus hesap aldım. Plus hesap bitince yüklediğim videolar sistemde görünür durumda kalacakmış. Haftalık 5gb upload limiti veriyor. Bizim de zaten 25gb video arşivimiz var.
Fotoğrafların orijinallerini saklamak için henüz kesin bir çözüm bulamadım. Boyutlarını ACDSee ile küçültüp Ege için açtığım gmail hesabından babasına ve konu ile ilgilenen dostlara mail atıyorum. Böylelikle hem Ege'nin giden kutusunda hem de babamızın gelen kutusunda saklı duruyorlar. Küçültüp gönderdiğim için, içim çok da rahat değil. O işe de bir çözüm bulmam lazım ama (ortalama 4mb olsa) 5000 fotoğraf nereye, nasıl kopyalanır bilemiyorum.
Bir de sadece Ege'nin mail adresine okuma izni verdiğim özel bir blog daha açtım. Oraya da bugüne kadar tuttuğum bölük pörçük notları ve bundan sonra ona özel yazacaklarımı toparlamaya başladım. Hepsi el yazımla kağıtlarda da var. Bunlar sadece kaybolma riskine karşı alınmış önlemler.
Her yeni arşivleme çalışmamda, bir arkadaşımın "Ne kadar çok kayıt altına alıyorsun her şeyi... Birazını da büyüyünce sen anlat, senden dinlesin." deyişi aklımda. Ona da söylediğim gibi öyle az şeyi hatırlayabiliyorum ki, Ege anlayacak yaşa geldiğinde hiçbir şey hatırlayamamaktan korkuyorum.
İşte bütün çabamın sebebi budur.
Tüm bu video arşivleme çalışmaları sırasında yaklaşık 830 günlük birlikteliğimiz sırasında oğlumla nerelerden geçtiğimizi, bize kimlerin yol arkadaşlığı yaptığını, ne hatalar yaptığımı, annelik serüvenimi daha derli toplu değerlendirdim. Şimdi olsa asla yapmayacağım şeyler de yapmışım, kendimi tebrik edeceğim davranışlarda da bulunmuşum.
Bir çocuk yetiştirirken teşekkür edecek o kadar çok insan giriyor ki hayatımıza hepsini akılda tutmak çok güç gerçekten.
Emeği geçen herkese çok teşekkürler...